தவித்த வாய்க்கு தண்ணீர் தருவதே
தலையாய கடமையென்றான் - குயவன்
ஊரெல்லாம் காட்டி ஒரு தந்திரப் பானை செய்தான் - அதை
கூட வாழ்ந்து குழி பறித்தவன் கோலமிட்டழகு செய்தான்

கூடப்பிறந்து கற்பழித்தவனும்
எரிந்த வீட்டில் அடித்துப்பிடுங்கியவனும்
நக்கிய எச்சிலில்
பானை மினுமினுத்தது.

ஊரெல்லாம் சடங்காய் கைதட்டிக் கலகலக்க
கள்ளச்சிரிப்புடன் உள்ளே விஷமூற்றி அபலையிடம் கொடுத்தான் - கயவன்
பாச வேஷத்துடன்; சேலை நுனி பற்றிச் சொன்னான்
“குடித்துவிடு பெண்ணே வசந்தம் வருமுனக்கினி”.

வீர தாகத்துடன் சாக ஆசைதான் அவளுக்கு – ஆனால்
அவனுரிந்தால் துகில் தர இங்கு கிருஷ்ணர் யாரும் இல்லை.
பானையை உடைத்தவனுக்கெல்லாம் உலகம் பயங்கரப் பெயரிட்டால்….
முடியாது… “கொடு உன் வசந்தத்தை நான் குடித்து விடுகின்றேன்”.

வசீகரன்